هر شخصی احساس ترس را تجربه می کند. احساس اضطراب یا ترس می تواند کوتاه مدت باشد و نتیجه هر رویدادی باشد ، اما در بعضی موارد می تواند یک همراه ثابت زندگی باشد و به یک هراس واقعی تبدیل شود. ترس کودکان خاص است. در صورت عدم توجه والدین به اضطراب کودک ، ترس معمول می تواند منجر به بروز اختلالات روانی نه تنها در دوره پیش دبستانی ، بلکه در بزرگسالی نیز شود.
ویژگی اصلی ترس در دوران کودکی مقیاس موقعیت ها یا اشیایی است که می تواند باعث اضطراب یا وحشت واقعی در کودک شود. منشأ ترس می تواند یک شی ، حیوان ، جو خاص یا محیط باشد. در بیشتر موارد ، والدین خود با بیان داستان های ترسناک ، کودک را با شخصیت های خیالی و موقعیت های دیگر ترس می بینند.
دلایل اصلی ترس در کودک عبارتند از:
- ترس ، که به معنای واقعی کلمه توسط والدین تحمیل می شود؛
- ترس ناشی از تحقیر مداوم کودک توسط بزرگسالان ؛
- وجود یک محیط خانوادگی ناکارآمد ؛
- عدم توجه والدین به رشد کودک ؛
- مراقبت بیش از حد از کودک.
همه این عوامل تقریباً همیشه به دلایل بروز ترس در کودکان تبدیل می شوند و به تدریج به ترس تبدیل می شوند. به عنوان مثال ، اگر مادر یا پدر توسط سگ گزیده شود ، پس این وضعیت یک هشدار دائمی برای کودک می شود. روان کودک حیوان را به عنوان منبع خطر درک می کند و با دیدن یک سگ حمله وحشت واقعی رخ می دهد. موقعیت های مشابه را می توان با پدیده های طبیعی ، سایر نمایندگان دنیای حیوانات ، و همچنین حشرات ، خزندگان و افراد خاص (غریبه ها یا افراد مسن) مشاهده کرد.
ترس می تواند در کودکان به دلیل کمبود یا مراقبت بیش از حد والدین ایجاد شود. در حالت اول ، کودک با اضطراب های خود تنها می ماند و با کمک تخیل آنها را تشدید می کند. در وضعیت دوم ، والدین در تلاش هستند تا کودک را از هرگونه خطر محافظت کنند ، به همین دلیل ممکن است کودک حتی از یک دقیقه تنها بماند.
اگر کودکی از تاریکی ، حیوانات می ترسد یا منابع اضطراب دیگری پیدا می کند ، به هیچ وجه نباید چنین تظاهرات را نادیده گرفت. در غیر این صورت مجبور خواهید شد مدت طولانی روان کودک را معالجه کنید. اگر اصلاح ترس در دوران کودکی نمی تواند به تنهایی انجام شود ، لازم است از متخصصان کمک بگیریم.
