تشخیص "دیسپلازی" به عنوان یک اختلال در توسعه مفصل ران شناخته می شود. خفیف ترین درجه عدم بلوغ فیزیولوژیکی مفصل است. بدون توجه باقی مانده ، می تواند منجر به تاخیر در استخوان سازی شود ، در این حالت غضروف مفصلی به موقع کیفیت استخوان را به دست نمی آورد.
دیسپلازی باعث می شود
دلایل دقیق این بیماری هنوز مشخص نشده است. آمار نشان می دهد این بیماری بیشتر در دختران دیده می شود. گروه خطر شامل نوزادانی است که خانواده های آنها خواهر یا برادر بزرگتر مبتلا به دیسپلازی دارند. کودکان متولد شده در بریچ؛ با وزن بدن بزرگ با تغییر شکل پا.
با وجود قنداق کودک ، فقدان چنین چیزی ، نقش مهمی دارد. همچنین ، عمل قنداق آزاد به طور قابل توجهی احتمال دیسپلازی را کاهش می دهد. این رابطه با مطالعات انجام شده در ژاپن نشان داده شده است. لغو قنداق سخت در سال 1975 امکان کاهش 10 برابر بروز را فراهم کرد.
تظاهرات بالینی
تظاهرات خارجی دیسپلازی در عدم تقارن چین های پوستی ، علامت "لیز خوردن" ، کوتاه شدن مفصل ران و محدودیت در ربودن مفصل ران بیان می شود.
در طول معاینه ، وضعیت چین های گلوتئال ، اینگوینال ، پوپلیتئال ارزیابی می شود. دیسپلازی مفصل ران باعث عدم تقارن آنها می شود ، از نظر عمق و شکل متفاوت هستند. این علامت در نوزادان بالای 3 ماه به خوبی تشخیص داده می شود. با این حال ، باید توجه داشت که در صورت وجود دیسپلازی دو طرفه ، ممکن است چین خوردگی ها یکسان باشد.
کوتاه شدن ران با قرار دادن کودک به پشت در حالی که مفصل ران و زانو خم است مشخص می شود. قرار گرفتن یک مفصل زانو در زیر مفصل دیگر باعث نگرانی می شود. علاوه بر این ، از معاینه اشعه ایکس و سونوگرافی استفاده می شود.
درمان دیسپلازی
محبوب ترین و موثرترین اصول درمانی:
- نگه داشتن پاها در زانو در حالت تولید مثل
- حداکثر فعالیت بدنی در این موقعیت.
دستگاه های خاص ارتوپدی به حفظ پاهای خرده ها در این وضعیت کمک می کنند: بالش فریک ، رکاب پاولیک ، "شلوار" بکر. نتایج خوب فقط با ماندن مداوم کودک در تجهیزات ویژه ، به ویژه در ابتدای درمان ، می تواند حاصل شود. در ماه های اول زندگی ، به منظور پرورش پاها ، از پد های نرم و روش قنداق گسترده استفاده می شود.
صرف نظر از مرحله دیسپلازی ، ماساژ و تمرینات درمانی تجویز می شود (اگر فیکساتور اجازه دهد). اغلب ، روشهای فیزیوتراپی (الکتروفورز با یونهای کلسیم ، پارافین درمانی) به زرادخانه روشها اضافه می شود.
درمان زودهنگام در 95٪ موارد کاملاً موفق است. رویکرد دیرهنگام برای حل یک مشکل یا جهل کامل آن منجر به این واقعیت می شود که کودک دیر یا زود دچار لنگش می شود.
